Instytutu Spraw Publicznych zaprasza na spotkanie w Krakowie, podczas którego zostaną zaprezentowane, a w drugiej części skomentowane przez prof. Krzysztofa Krajewskiego wyniki badan nad kosztami stosowania obowiązującej Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Polska po raz kolejny zbliżyła się do modelu państwa policyjnego, gdzie władza kontroluje prywatne aspekty życia obywateli. Na celowniku, na szczęście nie całkiem dosłownie, znalazła się m.in. młodzież, czyli grupa i tak poddana instytucjonalnej dyskryminacji oraz nie objęta demokratyzacją. Z kolei względy czysto techniczne powodują, że w praktyce kajdanki założą również setki studentek, uczennic i innych młodych kobiet, do tej pory względnie bezpiecznych.

Jak poinformował holenderski minister spraw wewnętrznych, coffeeshopy nie będą już atrakcją turystyczną. Powołane przez rząd gremium doradcze orzekło w lipcu, że w ciągu ostatnich piętnastu lat polityka „wymknęła się spod kontroli” i że konieczny jest powrót do małych sklepów przewidzianych dla lokalnych konsumentów. Jednak tylko dwóch z trzech koalicjantów opowiedziało się za tym dyskryminującym obcokrajowców rozwiązaniem, bowiem holenderska socjaldemokracja chciałaby liberalizacji sprzedaży konopi, aby lepiej kontrolować konsumpcję oraz płynące z niej podatki.

Instytut Spraw Publicznych zaprasza na konferencję 27 listopada Centrum Zielna, Warszawa, ul. Zielna 37 godz. 11:45 – 16:00 

W Kalifornii złożono ostatnio dwa projekty legalizujące obrót marijuaną (dziś sklepy sprzedają tylko do celów zdrowotnych, uprawnionym osobom, posiadającym kartę pacjenta). Do 18 lutego pod każdym z nich musiałoby znaleźć się 44 tys. podpisów, aby doszło do referendum. Jaki jest kształt proponowanego prawa? Zdejmuje ono wszelkie sankcje za posiadanie, konsumpcję, uprawę, przewóz i sprzedaż używki i wycofuje wszelkie fundusze dotychczas przeznaczane na egzekwowanie prohibicji (planowana oszczędność: pomiędzy kilkadziesiąt a sto mln dolarów).

Był słoneczny, październikowy wieczór; razem z dwoma ziomkami wybiliśmy z chaty, żeby jak co tydzień cieszyć się równie słonecznym reggć na osławionych czwartkowych imprezach w świętej pamięci „Punkcie” (w Wawie – przyp.red.). Humory wybitnie dopisywały, po części dzięki perspektywie dobrej biby, po części dzięki półtorakowi zielonego zalegającemu w mej kieszeni celem późniejszej kolektywnej utylizacji metodą spalinową. Roześmiani, rozgadani i z bananami na gębach poszliśmy w kierunku stacji metra. Mógłby być to początek dobrego trip-raportu.

Jak donoszą media (w ślad z agencją informacyjną Reuters i pap), Rumunia planuje zalegalizować prostytucję na wniosek prezydenckiej Komisji ds. analiz zagrożeń społecznych i demograficznych, co popiera głowa państwa, liberał Traian Basescu i podobno parlament. Chodzi o ograniczenie handlu ludźmi i rozprzestrzeniania chorób wenerycznych, w tym AIDS oraz organizację darmowej pomocy medycznej, psychologicznej i społecznej, połączonej z rozdawaniem prezerwatyw.

Dzięki współpracy z Instytutem Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, piknik ten znaleźliśmy bardzo pouczającym – można było dowiedzieć się pożytecznych informacji, m.in. to, iż areał upraw konopi w Polsce rokrocznie wzrasta, dziś wynosi ok. 800 ha (choć siermiężne polskie prawo szczególnie utrudnia ich zakładanie – w PRL zasiewy były kilkunastokrotnie wyższe), a kultywuje się szereg odmian krajowych Cannabis sativa L. 

Przed Wami już dwudziesty numer Gazety Konopnej. Minęło dwa i pół roku, przez które wiele się zmieniło, tak w naszym magazynie, jak i w polityce i społeczeństwie. W Rzeczpospolitej akurat najmniej, ale również; szczególnie ostatnio coś się dzieje i to nawet nieco dobrego dla odmiany. Przeżyliśmy Ziobrę i Ligę Polskich Roślin, paszkwile i donosy pisane przez brukowe dzienniki, pogróżki poszczególnych zainteresowanych prokuratorów i policjantów (co prawda mniejszej ich części).

Od wiosny trwa na wchodzie kraju edukacyjno-proekologiczny projekt upraw konopi przemysłowej „Ekologizacja gospodarstw agroturystycznych Podlasia”. Wprowadza on do pięciu, a w następnym roku do dalszych dwudziestu gospodarstw agroturystycznych tradycyjną roślinę regionu i dawne metody obróbki jej włókna (grzebienie, międlice, cierlice, kołowrotki, krosna, itd.).