1 kwietnia 2011 r. – to nie Prima Aprilis – Około 9:40 Sejm przystąpił do debaty (trzecie czytanie ustawy) i głosowań Sejm przystąpił do trzeciego czytania niezwłocznie po czytaniu drugim (na tym samym posiedzeniu Sejmu) chociaż dwa dni wcześniej skierował projekt ustawy ponownie do komisji (Art. 48 Regulaminu Sejmu wyklucza takie praktyki – ale może być różnie rozumiany. Skoro jednak Posłowie mają kłopoty z pojęciem „nieznacznej ilości” marihuany, trudno się dziwić, że mają też kłopoty z pojęciem „niezwłocznie”). Posłowie nie wzięli pod uwagę opinii ekspertów. Lobbing społeczny i profesjonalny na rzecz depenalizacji posiadania nieznacznej ilości ziela konopi nie przyniósł efektu. Uchwalono złą ustawę, która niczego nie zmienia.

Od razu rozwiejmy wątpliwości. Mimo licznych głosów poparcia idei legalizacji marihuany, ani projekt rządowy takiej propozycji nie zawierał ani podkomisja się tym problemem nie zajmowała. Zarówno rząd jak i podkomisja sejmowa dają tym samym wyraz, że lekce sobie ważą opinię społeczną; bo skoro nawet posłowie są przekonani, że legalizacja marihuany doprowadziłaby do wzrostu spożycia lekkich narkotyków w Polsce, to z szacunku dla opinii publicznej powinni przynajmniej podjąc dyskusję (zwłaszcza, że niektórzy posłowie oraz eksperci – Prof. Marian Filar i Prof. Monika Płatek – na posiedzeniu komisji zwracali na problem uwagę).

W myśl krążącej już wreszcie po Sejmie nowelizacji Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii prokurator miałby możliwość (nie obowiązek!) umorzenia postępowania, zresztą jedynie w najbardziej oczywistych przypadkach. Ten barbarzyński, dwudziestowieczny przepis jest jak na polskie warunki dużym postępem, rzeczą ważną. Nie ma jednak gwarancji, jaka będzie praktyka, w więzieniach nadal zapewne większość stanowić będą konsumenci. W dodatku prawdopodobnie wciąż trwać będą łapanki na ulicach, kilkunastogodzinne i dłuższe zatrzymania (wbrew kodeksowi postępowania karnego! – nie ma ryzyka zatarcia śladów czy ukrycia się sprawcy), rewizje w domach.

W niniejszym artykule bliżej przyjrzymy się ustawie z dnia 9 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. nr 179, poz. 1485 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub UPN (a w szczególności niektórym, wybranym jej artykułom), która weszła w życie 4 października 2005 r. i jak do tej pory doczekała się dziesięciu mniejszych lub większych (poważniejszych), gorszych lub lepszych nowelizacji. Ustawa z 2005 r. zastąpiła ustawę z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t. j. Dz. U. z 2003 r. nr 24, poz. 198 ze zm.).

W październiku 2007, wówczas 21-letni Maciek został złapany przez policję – znaleziono przy nim 0,5 grama marihuany. Dostał za to wyrok 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na 2 lata. Po roku, policja złapała go ponownie – tym razem z 2 gramami, co przesądziło o tym, że od 6 grudnia 2010 powinien być już w więzieniu.

Szanowna Pani Ewa Kopacz Minister Zdrowia, W ostatnim czasie publicznie zabiera Pani głos w związku z problemem tzw. „dopalaczy”. Dlatego, jako grupa ekspertów zrzeszonych w Polskiej Sieci Polityki Narkotykowej chcemy zwrócić Pani uwagę na kilka istotnych faktów związanych z tym tematem.

Ministerstwo Sprawiedliwości zaprezentowało dawno zapowiadany projekt liberalizacji prawa narkotykowego (ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii) . Postępowania dotyczące posiadania niewielkich ilości tzw. narkotyków, szczególnie konopi, w wyraźnie niewinnych przypadkach mają być umarzane lub nie podejmowane wcale. Nowela nie odbiega od założeń zaprezentowanych jesienią i omawianych w Spliffie#20 - NIE ma lansowanego w lecie i skrytykowanego obowiązku donosicielstwa jako warunku umorzenia.

W najbliższym kilkunastu dniach odbędzie się kilka debat na temat obecnej polityki narkotykowy i jej kosztów w Polsce. Zapraszamy do Gdańska, Warszawy i Szczecina

Pisaliśmy ostatnio o orzeczeniu polskiego Sądu Najwyższego z dn. 25.I.09 (sygn. akt II KK 197/08). Mówi ono, że „dysponowanie środkiem odurzającym lub substancją psychotropową związane z ich zażywaniem, albo zamiarem niezwłocznego zażycia przez osobę dysponującą nimi, nie jest ich posiadaniem w rozumieniu art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii”. Już w trakcie składu wydania #22 naszego magazynu rozgłosu nabrało kolejne orzeczenie, wydane przez SN w innym składzie, 28. X. (sygn. akt I KZP 22/09). Wydaje się ono stać w sprzeczności z wcześniejszym, sprawa wymaga więc rozwinięcia...

Instytutu Spraw Publicznych zaprasza na spotkanie w Krakowie, podczas którego zostaną zaprezentowane, a w drugiej części skomentowane przez prof. Krzysztofa Krajewskiego wyniki badan nad kosztami stosowania obowiązującej Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.