"Tuż po wykonaniu inhalacji oblałem się rumieńcami. Czułem się dobrze, choć trochę dziwnie. Towarzyszyły mi silne halucynacje słuchowe, między innymi odgłosy cykad, które przeszywały mi umysł i wydawały się łączyć mnie z ziemią. Mimo że przebywałem w domu, miałem poczucie, że czuję ziemię, suchą pustynną ziemię przesypującą mi się przez palce.

Historia ibogainy na zachodzie obraca się w dużej mierze wokół trzech postaci. Pierwszą z nich jest Howard Lotsof, który w 1962 roku odkrył tę substancję przez przypadek i pozostał jej propagatorem aż do swojej śmierci w 2010.

Moje zainteresowanie malarstwem tybetańskim i szamanizmem halucynogennym zaprowadziło mnie do Nepalu.

Poświęcona psychedelikom literatura ma się w Polsce coraz lepiej. Wydawane są w końcu klasyczne pozycje, także i w nowszych jej rejonach nie pozostajemy bardzo w tyle (Pinchbeck, Strassman). Jeżeli tak się dzieje, to ostatnio głównie za zasługą nieocenionej Okultury, która wytrwale promuje te bardziej ukryte wymiary kultury, nie obawiając się zahaczania o neoszamanizm, ezoterykę, czy psychedeliczny mesjanizm spod znaku McKenny. Za jej to sprawą w maju wydano kolejną pozycję sygnowaną nazwiskiem postaci absolutnie kluczowej dla ruchu psychedelicznego – Teonanácatl pod redakcją Ralpha Metznera, którego zresztą wydawnictwu udało się wiosną zaprosić do Warszawy

Zachęcamy do lektury fragmentu wznawianej pozycji Stanislava Grofa - pioniera badań nad zastosowaniem środków psychoaktywnych w psychoterapii.

Rozmowa z twórcą Wydawnictwa Okultura, publikującego książki o tematyce psychodelicznej.