Sesja I, 13.30 - 15.30: Globalna wojna z narkobiznesem - szczytne cele czy polityczny interes?

Dla gospodarek wielu państw tzw. Południa (dawniej zwanego Trzecim Światem) produkcja i handel środkami odurzającymi stanowią jedno z głównych źródeł dochodu. Plantacje koki w Kolumbii czy opium w Afganistanie utrzymują przy życiu tysiące drobnych rolników, a narkotykowym baronom przynoszą krociowe zyski. Narkotyki tworzą zaplecze finansowe prawicowych szwadronów śmierci w Ameryce Łacińskiej, przez długie lata zapewniały ogromne dochody afgańskim Talibom, a sprzedawane na ulicach miast bogatej Północy – sprzyjają degeneracji, przestępczości i rosnącemu wykluczeniu społecznemu. Zbrojne akcje policyjno-wojskowe, interwencje zbrojne, wspieranie lokalnych (często niedemokratycznych) rządów w walce z narkobiznesem jawią się często jako jedyne rozwiązanie. Czy za szlachetną retoryką nie stoją jednak wymierne, polityczne interesy najzamożniejszych państw? Czy taka polityka siły sprzyja rozwojowi krajów zacofanych, czy raczej wpędza najbiedniejszych mieszkańców w objęcia fundamentalistów i jeszcze większą nędzę? Jak pomóc rozwiązać społeczne problemy krajów Północy nie rujnując przy okazji Południa, i tak spychanego wciąż w otchłań biedy i przemocy?

Polityka międzynarodowa wobec krajów producenckich, Javier Gonzales Skaric, Centro de Estudios Rurales y de Agricultura International, Hiszpania

Prawo międzynarodowe - postulaty zmian, dr Mateusz Klinowski, Uniwersytet Jagielloński

Konserwatyści i postępowcy - dwie wizje polityki narkotykowej, Kasia Malinowska-Sempruch, Global Drug Policy Program

Ameryka Południowa - codzienność wojny z narkotykami, Maciej Wiśniewski, Tygodnik Powszechny
 

  Przerwa na kawę: 15.30-16.00


  Sesja II, 16.00 - 19.00: Społeczne i polityczne reakcje na problem narkomanii

W polskiej debacie publicznej dominuje pogląd, iż karanie za posiadanie narkotyków to najlepsza droga redukcji problemu uzależnień – podobne myślenie zdeterminowało kształt polskiego ustawodawstwa, niezwykle restrykcyjnego na tle innych krajów Unii Europejskiej. Doświadczenia wielu państw wskazują jednak, że nieporównywalnie większą skuteczność przynosi udostępnienie szerokiego wachlarza technik terapeutycznych połączonych z instrumentami „redukcji szkód”, które pozwalają zatrzymać proces społecznego wykluczenia i degeneracji osób uzależnionych. Jedna ze skuteczniejszych metod (tzw. „leczenie substytucyjne”) ma wciąż wielu przeciwników i budzi kontrowersje – choć w krajach zachodnich należy właściwie do kanonu powszechnie stosowanych środków terapii.

Czy szeroki dostęp do Metadonu powinien stanowić podstawę polityki zwalczania skutków narkomanii? Czy faktycznie jest konieczne, aby praktyki pomocy łączyć z procesem tzw. resocjalizacji, a de facto – izolacji i pogłębiania degeneracji osób uzależnionych w więzieniach? I wreszcie – czy penalizacja posiadania i zażywania narkotyków w ogóle redukuje skalę problemu narkomanii, czy tylko zwiększa zakres związanych z nim społecznych szkód?

Podstawowe założenia podejścia redukcji szkód, Damon Barrett, International Harm Reduction Association (Wlk. Brytania)

ONZ i polityka narkotykowa - co wydarzy się w Wiedniu?, dr David Bewley-Taylor, Swansea University, Walia

Narkomania jako konstrukt społeczny: wczoraj i dziś, prof. Kazimierz W. Frieske, Uniwersytet Warszawski

Medykalizacja narkomanii i jej konsekwencje, dr Paweł Poławski, Uniwersytet Warszawski

Polska polityka narkotykowa - co należy zmienić, poseł Marek Balicki

 

 

---

Koordynacja: Karolina Walęcik. Organizator: Stowarzyszenie im. Stanisława Brzozowskiego, Krytyka Polityczna. Projekt realizowany przy wsparciu Open Society Institute - programu Global Drug Policy.