„Nadzorować i karać” jest socjologiczną rozprawą problemu kary w odniesieniu do rodzaju przewinienia  w aspekcie historycznego rozwoju. Autor udowadnia, że nowoczesne rytuały kary głównej świadczą o dwojakim procesie: zamieraniu spektaklu i anulowaniu bólu. Zauważa, że co dziesiątego przestępcę skazywano niegdyś na śmierć.