CBD - Cud natury cz. 3
CBD - Cud natury
Pierwsza część artykułu, CBD – Cud natury
druga część artykułu, CBD – Cud natury
Działania antyoksydacyjne i neuroprotekcyjne
Badania przeprowadzone pod koniec lat dziewięćdziesiątych wykazały, że CBD może być bardzo silnym antyoksydantem. Antyoksydanty, czyli przeciwutleniacze, są to związki, które mają zdolność wspierania naturalnych mechanizmów obronnych ludzkich komórek. Powszechnie uważa się je za środek zapobiegający nowotworom czy chorobom niedokrwiennym serca. To właśnie działanie przeciwutleniające CBD może być odpowiedzialne za jego właściwości neuroochronne, które zaobserwowano między innymi w badaniach wpływu tej substancji na chorobę Parkinsona. Wyniki takich badań przeprowadzonych na zwierzętach opublikowano w Neurobiology of Disease w 2005 roku, przeprowadzili je naukowcy Lastres-Becker, Molina-Holgado, Ramos, Mechoulam oraz Fernandez-Ruiz. Zaobserwowano, że podawanie CBD może znacząco obniżyć toksyczne działanie dostarczanej zwierzętom 6-hydroksydopaminy. W podsumowaniu badania stwierdzono, że właściwości antyoksydacyjne CBD mogą zapewniać neuroprotekcję przeciwko postępującej degradacji neuronów dopaminergicznych w istocie czarnej i prążkowanej. Obumieranie tych neuronów towarzyszy chorobie Parkinsona.
Kolejne badania opublikowane w 2007 roku w periodyku Biological Psychiatry wykazały, że CBD może odpowiadać za wzmocnienie spójności neuronów oraz aksonów w ludzkich zwojach podstawy mózgu. Takie wyniki skłoniły zespół pod kierownictwem Antonio Waldo Zuardi do przeprowadzenia prób przedklinicznych z udziałem pacjentów cierpiących na chorobę Parkinsona, u których zaobserwowano symptomy psychotyczne. Obserwowano sześciu pacjentów, którzy przez co najmniej trzy miesiące przejawiali objawy psychozy. Przez cztery tygodnie podawano im różne dawki CBD, począwszy od 150mg dziennie przyjmowanych doustnie, jednocześnie kontynuowano ich dotychczasową terapię. Objawy psychotyczne znacznie malały wraz z kolejnymi dniami terapii z wykorzystaniem kannabidiolu. Te wstępne dane sugerują, że CBD może mieć znaczące i korzystne działanie w chorobie Parkinona.
Antyoksydacyjny potencjał CBD może wskazywać na przydatność tej substancji w terapii również innej choroby demencyjnej – choroby Alzheimera. W skutek tego schorzenia dochodzi do zaniku kory mózgowej. Wykazano, że CBD hamuje hiperfosforylację białka tau, która jest charakterystycznym skutkiem choroby Alzheimera. Wyniki badań przeprowadzonych na myszach przez zespół naukowców pod przewodnictwem naukowców Esposito oraz Scuderi, które opublikowano w 2007 roku na łamach British Journal of Pharmacology wskazują, że CBD może mieć znaczący wpływ na hamowania indukowanej neurodegeneracji i dzięki temu może zapobiegać rozwojowi choroby Alzheimera.
Kolejne badania Nonpsychoactive cannabidiol prevents prion accumulation and protects neurons against prion toxicity opublikowane w 2007 roku na łamach The Journal of Neuroscience zasugerowały, ze CBD może chronić neurony przed degeneracyjnym wpływem czynników związanych z infekcjami prionowymi. Choroby prionowe, czyli zakaźne encefalopatie gąbczaste, są to choroby układu nerwowego zwierząt spowodowane nagromadzeniem szkodliwych białek prionowych. Wiele wskazuje na to, że CBD może chronić także przed nimi.
Działanie przeciwzapalne
W 2000 roku przeprowadzono badania nad CBD jako czynnikiem terapeutycznym w indukowanym kolagenem zapaleniu stawów. Tego rodzaju schorzenia są najczęściej objawami Artretyzmu lub reumatoidalnego zapalenia stawów. Badania opublikowane w Proceedings of the National Academy of Sciences USA polegały na immunizacji myszy przy wykorzystaniu
kolagenu typu II. CBD, które podawano myszom doustnie oraz dootrzewnowo zahamowało rozwój sztucznie wywołanego zapalenia stawów. Obserwowane efekty zmieniały się w zależności od podawanej dawki. Ustalono, że najbardziej optymalne w leczeniu zapaleń stawów są dawki 5 mg/kg masy ciała w przypadku CBD podawanego dootrzewnowo oraz 25 mg/kg przy podaniu doustnym. Ponadto zaobserwowano również, że CBD wpłynęło na ograniczenie ilości TNF-α oraz komórek T w badanych komórkach maziowych ze stawów objętych zapaleniem. Dane z badań wykazują, że CBD posiada działanie przeciwzapalne i przeciwartretyczne.
Inne badania The non-psychoactive cannabis constituent cannabidiol is an orally effectivetherapeutic agent in rat chronic inflammatory and neuropathic pain, które ukazały się w 2007 roku w European Journal of Pharmacology wskazują na przydatność CBD w leczeniu przewlekłych zapaleń oraz związanych z nimi bólów neuropatycznych. Związek aktywny z marihuany wykazał również zbawienne działanie przy terapii zapalenia nerwu kulszowego.
Efekty tłumiące komórkową odpowiedź immunologiczną oraz produkcję mediatorów prozapalnych wskazują, że CBD może być przydatne w wielu chorobach zapalnych.
Wpływ na niedokrwienie
Badania dowodzące przeciwzapalnych oraz antyoksydacyjnych właściwości CBD były impulsem do sprawdzenia możliwości działania tej substancji w zapobieganiu
szkodom spowodowanym przez niedokrwienie mózgu. CBD w dawkach 1,25-20 mg/kg masy ciała podawano swobodnie poruszającym się myszoskoczkom w pięć minut po dziesięciominutowym ucisku ich tętnic. EEG wykonane w siedem dni po próbach nie wykazało skutków niedokrwienia spowodowanego uciskiem. Wyniki różniły się w zależności od podanej zwierzęciu dawki kannabidiolu. Ustalono, że najlepsze rezultaty w ograniczaniu uszkodzeń spowodowanych niedokrwieniem mózgu przynosi zastosowanie CBD w dawce 5 mg/kg. Badania histopatologiczne udowodniły, że aktywny związek marihuany przyczynił się do zachowania nienaruszonych neuronów CA1 w mózgach myszoskoczków. Dokładne wyniki tych obserwacji opublikowano na łamach Neuroscience Letters w 2003 roku.
W rok późnej na stronach magazynu Neuroreport światło dzienne ujrzały wyniki z prób przeprowadzony przez zespół badaczy w składzie: Mishima K., Hayakawa K., Abe K., Ikeda T., Egashira N., Iwasaki K., Fujiwara M. W tych badaniach u myszy zwężono przepływ w tętnicy mózgowej. Zastosowane CBD również i w tych badaniach wykazało wyraźne tendencje neuroprotekcyjne.
Kolejne przełomowe badania dotyczyły chorób niedokrwiennych serca. Wyniki prób przeprowadzonych na szczurach przedstawiono w 2007 roku w American Journal of Physiology – Hart and Circulatory Physiology. U zwierząt na 30 minut ograniczono przepływ krwi w lewej tętnicy wieńcowej, a następnie przez 7 kolejnych dni części z nich podawano CBD w dawce 5 mg/kg. Badania echokardiograficzne wykazały, że u zwierząt, którym podawano CBD zachowana została odpowiednia frakcja serca. Ryzyko zawału mięśnia sercowego było niższe o 66% niż w przypadku zwierząt, którym nie podano CBD. Badania zasugerowało, że CBD może mieć silne właściwości kardioprotekcyjne.
CBD a cukrzyca
Efekty wywoływane przez CBD takie jak jego silne działanie przeciwzapalne, redukcja wytwarzania cytokin (IFN-γ i TNF-α ), czy hamowanie proliferacji komórek T dały początki badaniom wykorzystania tej substancji w leczeniu innych chorób autoimmunologicznych.
Jedną z takich chorób jest cukrzyca typu 1, podczas której ataki autoimmunologiczne doprowadzają do niszczenia komórek trzustkowych odpowiedzialnych za wytwarzanie insuliny. Naukowcy pod przewodnictwem prof. Raphaela Mechoulam w 2007 roku prowadzili badania na najczęściej wykorzystywanym modelu cukrzycy – myszach NOD, u których spontanicznie rozwija się autoimmunologiczna postać cukrzycy przypominająca ludzką cukrzycę typu 1. Okazało się, że CBD wpłynęło na ograniczenie występowania cukrzycy u myszy. Choroba ujawniła się u 86% myszy, którym nie podawano CBD i zaledwie u 30% myszy, którym podawano aktywny związek z marihuany. Ponadto terapia z wykorzystaniem kannabidiolu wpłynęła na ograniczenie występowania w osoczu prozapalnych cytokin IFN-γ i TNF-α.
We wcześniejszym badaniu: Cannabidiol lowers incidence of diabetes in non-obese diabetic mice z 2006 roku również zaobserwowano silne przeciwzapalne właściwości CBD.
Następne doświadczenia prowadzone przez ten sam zespół naukowców pod przewodnictwem profesora Weiss’a, którego wyniki opublikowano w 2008 roku na łamach Neuropharmacology również wykazały przydatność zastosowania CBD w terapii cukrzycy. Tym razem obserwacji poddano młode, 11-14 tygodniowe samice myszy NOD, u których występowała ukryta cukrzyca lub pojawiały się już jej pierwsze objawy. Okazało się, że CBD może łagodzić symptomy cukrzycy typu 1. Ponadto u gryzoni leczonych kannabidiolem poziom cytokin prozapalnych IL-12 wytwarzanych przez splenocyty był znacznie zmniejszony, przy czym jednocześnie zaobserwowano znacznie podwyższony poziom przeciwzapalnego czynnika IL‑10. Powyższe badania wyraźnie sugerują, że CBD może być wykorzystywane w leczeniu cukrzycy typu 1.
Dodatkowo kannabidiol okazuje się doskonałym lekiem na liczne powikłania związane z występowaniem cukrzycy. Większość z tych powikłań to patofizjologiczne zmiany w układzie naczyniowym. Mikronaczyniowe powikłania powodują najczęściej retinopatię oraz nefropatię, są też źródłem miażdżycy większych naczyń organizmu. Badania nad wpływem kannabidiolu na takie powikłania prowadzono na szczurach, u których wywoływano cukrzycę. Wykazano, że CBD zapobiega obumieraniu komórek siatkówki i wpływa na przepuszczalność jej naczyń. Dodatkowo CBD zmniejszyło towarzyszący cukrzycy stres oksydacyjny oraz spowodowało zmniejszenie stężenia TNF-α. Wyniki tych badań prowadzonych pod przewodnictwem El-Remessy AB oraz Al-Shabrawey M. ukazały się w 2006 roku na stronach American Journal of Pathology.
Inne badania wykazały, że kannabidiol pozytywnie wpływa na obniżanie poziomu glukozy w organizmie, a w efekcie również na liczne inne powikłania związane z cukrzycą i rozwojem miażdżycy. Wyniki badań pod tytułem: Cannabidiol attenuates high glucose-induced endothelial cell inflammatory response and barrier disruption opublikowano w 2007 roku w periodyku American Journal of Physiology – Heart and Circulatory Physiology.
W kolejnych numerach Spliffa do przeczytania ostatnia – czwarta część artykułu, a w niej między innymi przegląd badań nad przeciwwymiotnym działaniem CBD oraz wykorzystaniem tego kannabinoidu w terapii nowotworów.
(Rafał Squart Grudziński)
Facebook YouTube