Multimedialność jest naturalnym aspektem post–moderny. Jej krytycy szydzili z jej odkryć, głosząc, że nie może istnieć post– skoro nie poprzedził go modernizm. Naigrywali się przy tym z różnych alternatywnych koncepcji i hipotez, z nowych nauk, dyscyplin i przedmiotów refleksji, zapominając o takiej oczywistości, jak to, że poznanie jest kwestią czynienia.